ZO DUBBEL……
Zoals ik wel eens eerder geschreven heb, ligt mijn vader regelmatig bij mij op de massagetafel. Zo houdt hij zijn spieren los en zijn gewrichten redelijk soepel op zijn 78e.
En nu kan dat dus niet….
Ik bezoek mijn ouders wel, maar blijf op gepaste afstand. Doordat ze nu meer thuis zitten en minder bewegen en misschien ook nog wel wat Corona-stress ervaren gaat alles in hun lijf vastzitten, pijn doen en ongemakken geven.
Mijn zus geeft aan dat het goed zou zijn als ik pa zou masseren. Zijn nek en schouders doen zeer en hij wordt daardoor regelmatig duizelig.
En dat geeft mij dus een dubbel gevoel….
Ik mag niet masseren. Ik mag niet te dicht bij mijn ouders in de buurt komen en ik mag ze al helemaal niet aanraken.
Maar ik stel het ze toch voor.
Want ik durf met zekerheid te zeggen dat juist het afstand nemen van elkaar en het elkaar niet meer aan mogen raken, absoluut niet goed is voor onze gezondheid.
Sterker nog, het is zelfs wetenschappelijk bewezen dat aanraken een eerste levensbehoefte is. Het hoort thuis in het rijtje eten, drinken en veiligheid. We hebben aanraking nodig om ons goed te voelen, blij van te worden, liefde te voelen, van betekenis te zijn en om het gelukshormoon oxytocine aan te maken die het stresshormoon cortisol onderdrukt.
Mijn vader laat weten dat hij graag gemasseerd wil worden. Hij weet dat hij daarvan opknapt. Hij wil niet naar mij toe komen, dus ga ik naar hem. Zittend op een stoel masseer ik de spieren in zijn schouders en nek los zodat er meer ruimte ontstaat, de doorbloeding weer goed op gang komt en de energieën weer vrij kunnen stromen. Als het klaar is zegt hij dat het al stukken beter voelt.
Mijn moeder, die nooit gemasseerd wil worden, heeft staan kijken en wil dan toch ook heel graag iets aan haar pijnlijke schouders gedaan hebben.
Na een uur stap ik blij de deur uit.
“Uw masseuse aan huis komt volgende week nog een keer bij jullie langs voor herhaling van de behandeling”, zeg ik.
Want de kracht zit in de herhaling. Als je met regelmaat jezelf laat masseren en daarmee je spieren los houdt, tot rust komt en je hoofd eens lekker leeg maakt, dan kun je daar alleen maar beter van worden.
Liefs, Hanna